Care Santos "Kłamstwo"

Choćbyśmy nie wiem jak próbowali ochronić najbliższych od wszelkich przykrości i niebezpieczeństwa. Choćbyśmy zamknęli ich w pokoju i nie dopuszczali do nich żadnych bodźców z zewnątrz. Choćbyśmy spędzali długie godziny na tłumaczeniu każdego możliwego scenariusz. Nie ochronimy ich od własnych decyzji nie zawsze świadomych i odpowiedzialnych. Nie zawsze też decyzje te będą wiązały się wyłącznie z negatywnymi skutkami. Czasem mogą przynieść ogromną naukę i uratować komuś życie.

Xenia to szesnastolatka o doskonałej średniej ocen, planach związanych z medycyną i nadopiekuńczymi (mogłoby się wydawać) rodzicami. Mimo ich ostrożności, by córka nie wpadła w nieodpowiednie towarzystwo dziewczyna przy okazji lektury "Buszującego w zbożu" poznaje przez internet interesującego chłopaka. Znajomość rozwija się w niespotykanym wręcz tempie. Prymuska szybko przywiązuje się do nowego kolegi i nie zważając na konsekwencje wyjawia mu o sobie coraz więcej informacji. Xenia szybko zatraca się w tej znajomości. Utrata dystansu odbija się na kontakcie z rodzicami, przyjaciółką i oczywiście na wynikach w szkole. Niestety pełne ekscytacji poszukiwania tajemniczego Marcela przynoszą odwrotne do oczekiwanych skutki. Okazuje się, że zarówno imię, jak i zdjęcie, które otrzymała na skrzynkę pocztową nie są prawdziwe. Zawstydzona postanawia zakończyć znajomość, opowiedzieć o wszystkim rodzicom i nadrobić zaległości w nauce i punktach na studiach. 

Serce jednak pozostaje złamane i nie tak łatwo jest je poskładać. Zwłaszcza jeśli po niedługim czasie otrzymuje się tajemniczą przesyłkę z domu poprawczego, w której znajduje się niepozorny na pierwszy rzut oka zeszyt. Została w nim zawarta historia chłopaka, który nie miał łatwego życia, a ponadto podjął w nim kilka złych decyzji odbijających się echem na jego przyszłości. 

Zaczynasz czytać myśląc, że zostaje Ci przedstawiona historia dziewczyny, która po prostu przez nieuwagę poznaje kogoś przez internet i zostaje okrutnie okłamana. Wydawałoby się opowieść bardzo sztampowa, dopóki nie wgryzie się w nią głębiej - dopóki nie pozna się całości historii, nie spróbuje się poznać lepiej jej bohaterów. W gruncie rzeczy nie jest to lektura o nieszczęśliwej znajomości, a o życiu po prostu. O tym, jak wiele zależy od tego, w jaki sposób nas wychowano, jak wyglądał nasz dom, jak często mówiono nam, że się nas kocha i czy pojawiały się chwile czystej radości. O tym, że los nie jest sprawiedliwy. O tym, że wiele sytuacji ma drugie dno, które pozwala inaczej spojrzeć nawet na najokrutniejszą zbrodnię. I finalnie o tym, jak nieokreślone są granice młodzieńczego oddania.

Za książkę i możliwość jej zrecenzowania bardzo dziękuję Redakcji Wydawnictwa Akapit Press :)

Agnieszka Tyszka "Nawijka na skajpie"

Przez dobrych kilka chwil zastanawiałam się nad tym, czy przypisać do tej recenzji etykietę literatury fantastycznej. Co prawda w "Nawijce na skajpie" są elementy nie z tego świata, ale nie do końca odpowiada mi określenie jej jako fantasy, czy sci-fi. W gruncie rzeczy główna bohaterka, to dziewczyna twardo stąpająca po ziemi, a sytuacja w której się znalazła dotyczy wielu osób w jej wieku... może prócz podróży w czasie. Mimo wszystko finalnie nie zdecydowałam się na ten krok w nadziei, że zostanie mi to wybaczone po kilku słowach rzeczowej recenzji.

Amanda po rozwodzie rodziców odnajduje się w zupełnie nowej rzeczywistości. Nie mieszka ani z mamą, ani z tatą, chwilowo raczej okupuje sofę w mieszkaniu przyjaciółki. Mama postanowiła wrócić do swojej pasji - historii i zaczęła studia w Krakowie, zaś z rodzicielem mieszkać niepodobna - zbyt dużo ich dzieli. Wraz ze zmianą miejsca zamieszkania, zmieniła się również hierarchia ważności. Od teraz Amanda musi na siebie zarabiać, zwłaszcza na swoje ukochane warsztaty flamenco. Właściwie nie powinno jej zaszkodzić przyzwyczajanie się do normalnej pracy, skoro nie planuje dalszej edukacji po maturze. Gdyby tylko sprzątanie obcych mieszkań, kończenie liceum i dodatkowe zajęcia tak bardzo jej nie męczyły. Jeszcze do niedawna nikt nie spodziewałby się, że Amanda tak bardzo zmieni swoje życie. Odmówi imprezy. Zatęskni za towarzystwem bliskich. Będzie trzymać na dystans chłopaka takiego, jak Ernest. Cóż, życie się zmienia i trzeba stawić mu czoła.

Podczas pierwszych odwiedzin Amandy u mamy w Krakowie wydarza się coś niewiarygodnego - nastolatka przenosi się w czasie. Los przerzuca ją do piętnastego wieku, kiedy światem rządziły zupełnie inne prawa. Jednym z założeń ówczesnego czasu był zakaz kształcenia na uczelniach wyższych kobiet. Dziś sytuacja taka wydaje się nierealna, ale wtedy wszyscy przyjmowali to jako rzecz naturalną. Prawie wszyscy. Nie można przecież zapomnieć o Nawojce - nastoletniej dziewczynie, która postanowiła za wszelką cenę oddać życie nauce i w przebraniu piętnastoletniego Jakuba uczęszczała na zajęcia Uniwersytetu Jagiellońskiego. Amanda ma to szczęście, że dzięki swoim podróżom poznaje Nawojkę i jej historię, która inspiruje do działania. Być może zmieni zdanie dotyczące dalszej edukacji, a może po prostu spróbuje pomóc komuś innemu?

To, co lubię najbardziej w literaturze tworzonej przez Agnieszkę Tyszkę, to podkreślenie niezwykłej siły dziewczęcych i kobiecych bohaterek przy jednoczesnym zrozumieniu postaci męskich. Naprawdę za to należą się wielkie brawa i moc uścisków, bo uczy dzieci i nastolatków subtelności i zrozumienia w takim prostym, codziennym życiu. Poza tym historie autorki zawsze zmuszają człowieka (tego dorosłego chyba szczególnie) do zastanowienia się nad wieloma aspektami istnienia. Podkreśla jak ważna jest pasja, hobby, rodzina i talent. Lubię takie książki.

Za książkę i możliwość jej zrecenzowania bardzo dziękuję Redakcji Wydawnictwa Akapit Press :)